مادری گفت حسین جان...

پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی

باز با لطف فروان همه را بخشیدی

ابر وقتی که ببارد همه جا می بارد ،

رحمتت ریخت و یکسان همه را بخشیدی

گفته بودند به ما سخت نمیگیری تو...

همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی

یک نفر توبه کند با همه خو میگیری

یک نفر گشت پشیمان همه را بخشیدی

حضرت امیرالمومنین

هر قلب به سینه تکیه گاهی دارد

هر قبله برای خود خدایی دارد

اما ز درون کعبه فرمود خدا

ایوان نجف عجب صفایی دارد

________________________

پ.ن:

مثل شهید مثل شمعی است که خدمتش از نوع سوخته شدن و فانی شدن و پرتو افکندن است، 

تا دیگران در این پرتو که به بهای نیستی او تمام شده بنشینند و

آسایش بیابند و کار خویش را انجام دهند.

شهید مطهری